به گزارش ميراث آريا(chtn)، اين دايناسور که برخلاف شباهت ظاهري به پرندگان اوليه، فاقد قدرت پروازبود، قدمتي 128 ميليون ساله داشته و با استفاهد از دندان‌هاي بلند زهردار خود به شکار حيوانات مي پرداخت.

اين دايناسور سينورنيتوسوسروس(Sinornithosaurus) نام داشته و از دندان‌هايي مشابه با دندان‌هاي نيش مارهاي دندان پشتي و مارمولک‌هاي زهردار مکزيکي بهره مي‌برده و زهر را با دندان‌هاي شيار دارد آرواره فوقاني خود منتقل مي‌کرده است.

دانشمندان همچنين، موفق به کشف تورفتگي‌هايي در دو طرف صورت اين دايناسور شدند که به احتمال فراوان ، محل نگهداري کيسه زهر بوده است.

دانشمندان اعلام کردند، بلند بودن دندان‌ها،‌ نوفوذ آنها را در بدن صيد آسان کرده و پس از انتقال مقدار زيادي سم به بافت طعمه موجب مرگ، يا فلج شدن آن مي‌‌‌شده است.

گفتني است کشف تکه دنداني از اين دايناسور زهر دار در استخوان يک پتراسور يا خزنده پرنده، نشان داد که صيد اصلي اين حيوان شکارچي ماقبل تاريخ را پرندگان تشکيل مي‌دادند./109

انتهای پیام/